Cilya van der Kooij vierde afgelopen mei haar 25-jarig jubileum bij het ANP. Tijdens haar studie aan de School van Journalistiek droomde ze al van een baan als sportredacteur. Die droom kwam uit: ze begon haar ANP-carrière op de sportredactie, waar ze maar liefst twintig jaar werkte. Vijf jaar geleden stapte ze over naar de binnenlandredactie. Ze vertelt over haar werk op beide redacties.
“Na het afronden van mijn studie aan de School van Journalistiek kreeg ik een baan aangeboden bij het sportprogramma TROS/Veronica Sport. Dat was een mooie kans na het afstuderen, maar toen ik in de krant een advertentie zag voor jonge sportverslaggevers bij het ANP wist ik meteen dat ik dáár wilde werken. Ik miste het schrijven en waagde een kans.”
De enige vrouw
“In 1994 begon ik op de sportredactie van het ANP. Lange tijd was ik daar de enige vrouwelijke redacteur. In het begin was dat best lastig. Sommige mannelijke collega’s moesten wennen aan het samenwerken met een vrouw. Daarnaast kwam ik pas net kijken in de journalistieke wereld. Ik heb dus zeker voor mijn plek moeten vechten, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Helaas zijn er nog steeds weinig tot geen vrouwen te vinden op de sportredactie.”
Reizen
“Vroeger werd ik op de redactie vaak miss traveler genoemd, omdat ik regelmatig op reis was en op bijzondere plekken kwam. Zo ben ik bijvoorbeeld in Oezbekistan geweest voor de Daviscup tennis en in Azerbeidzjan voor het olympisch kwalificatietoernooi van de volleybalsters. Verder ben ik meerdere keren in Japan geweest voor verschillende sportevenementen en was ik meer dan een maand in Australië voor het wereldkampioenschap zwemmen.
Als sportredacteur heb ik drie Olympische Spelen meegemaakt: Sydney, Athene en Peking. Dat waren bijzondere momenten om bij te mogen zijn. Samen met een aantal collega’s ben je de gehele Spelen aanwezig, je trekt er veel met elkaar op en je maakt veel lol. Dat is een ervaring die je nooit meer vergeet. Iedere journalist heeft tijdens zo’n trip een hoofdsport. Voor mij was dat in 2000 wielrennen, toen volgde ik voornamelijk Leontien van Moorsel. In 2004 en 2008 richtte ik me vooral op het zwemmen.”
"Lange tijd was ik de enige vrouwelijke redacteur op de sportredactie."
"Lange tijd was ik de enige vrouwelijke redacteur op de sportredactie."
— Cilya van der Kooij
Persoonlijk contact
“Tijdens mijn periode op de sportredactie probeerde ik goed contact te houden met verschillende sporters. Ik volgde Inge de Bruijn op de voet. Zo vloog ik onder andere naar Amerika waar ze toentertijd trainde. In 2007 kreeg ik van haar de primeur toen ze stopte met zwemmen. Daar ben ik nog steeds trots op.
Door het persoonlijke contact dat je met bepaalde sporters hebt, komt er soms ook wat emotie bij kijken. Toen in 1998 Leontien van Moorsel een gouden medaille won na een moeilijke periode, ze had toen een eetstoornis, kreeg ik wel tranen in mijn ogen. Behalve dat je met de sporter een band creëert, leer je ook de familie kennen. Als je die geëmotioneerd aan de zijlijn ziet staan, is het best lastig om het droog te houden.”
Nieuws met een grote impact
“In plaats van berichtgeven over sport ben ik nu bezig met gebeurtenissen die een grote impact hebben op Nederland. Tijdens het ongeluk met de Stint in Oss was ik ook aan het werk. Er gaat bij zo’n grote gebeurtenis een knop om bij iedereen op de redactie. Je bent in een roes en probeert zo snel mogelijk het nieuws op het ANP-net te krijgen. Wanneer zoiets groots gebeurt gaat de ‘menselijke machine’ draaien en wordt er van alle kanten van de redactie geholpen. Dat vind ik na 25 jaar nog steeds zo bijzonder aan het ANP.”
"In 2007 kreeg ik van Inge de Bruijn de primeur dat ze stopte met zwemmen."
"In 2007 kreeg ik van Inge de Bruijn de primeur dat ze stopte met zwemmen."
— Cilya van der Kooij
Een tweet
“Heel recent is natuurlijk het nieuws over het boerenprotest. Iedereen op de redactie was daar heel druk mee bezig, toen ik plotseling een tweet voorbij zag komen over de inval bij de gemeente Den Haag. Dan moet je meteen schakelen en inschatten of het belangrijk én betrouwbaar nieuws is. Wanneer je dan als eerste het nieuws brengt en de media het snel daarna kunnen oppikken geeft dat echt een kick.”
Op de redactie
“Wanneer ik ochtenddienst draai en de nieuwsmanager nog niet aanwezig is, heb ik meer een coördinerende rol. Dan bekijk ik samen met een collega de kranten, bellen de andere redacties van het ANP (parlement, economie) mij en bespreken we welke onderwerpen we die dag kunnen oppakken. Dat brengt af en toe wel wat spanning met zich mee. Maak ik de goede keuzes, neem ik de juiste beslissing? Je wil het natuurlijk niet fout doen. Vertrouwen op je ervaring is dan de juiste keuze.
Mijn werk nu is heel anders dan het werk op de sportredactie. Ik werk vanuit Den Haag en ga niet op pad. Af en toe mis ik het reizen, maar in die tijd was ik veel en lang van huis. Nu vind ik het belangrijk om er voor mijn tienjarige dochter te zijn. Dus nu zit ik zeker op mijn plek. Ik ben er trots op dat ik al 25 jaar voor het ANP mag werken. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik werk mag doen dat ik leuk vind.”
